پرونده رقابت‌های کشتی آزاد و فرنگی سی‌امین دوره بازیهای المپیک 2012 لندن با همه اتفاقات غیر قابل پیش‌بینی که از قبل برای هر صاحب‌نظری سخت به نظر می‌رسید بسته شد، و در این آوردگاه مهم که هر چهار سال یکبار با حضور نخبگان تمام رشته‌ها برگزار می‌شود قهرمانانی که آماده‌تر بودند، کم اشتباه ظاهر شدند و هوشیارتر از رقبای خود عمل کردند با کسب بهترین نتیجه میدان مبارزه را ترک کردند و در نقطه مقابل نیز مدعیان کم‌کار نیز چار‌ه‌ای بجز شکست نداشتند و در حسرت کسب مدال از دور مسابقات کنار رفتند و حذف شدند.
به گزارش روابط عمومی فدراسیون کشتی، در این میدان مهم که در مجموع کاروان ورزشی ایران خوب عمل کردند و بهترین نتیجه تاریخ حضور در المپیک‌ها را با کسب 12 مدال طلا، نقره و برنز برای ورزش کشورمان رقم زدند، حدود 50 درصد از مدالهای کسب شده توسط قهرمانان ورزش اول کشور یعنی کشتی به دست آمد و چهره‌های شاخصی همچون حمید سوریان، امید نوروزی، قاسم رضایی در کشتی فرنگی، صادق گودرزی، احسان لشگری و کمیل قاسمی نیز در رشته آزاد به ترتیب صاحب مدال طلا، نقره و برنز شدند و با کسب این 6 مدال ارزشمند بازهم کشتی صدرنشین دیگر رشته‌ها شد.
موفقیت کشتی فرنگی که همراه با کسب 3 مدال طلای حمید سوریان، امید نوروزی و قاسم رضایی رقم خورد، خود به خود سطح توقع علاقمندان ورزش اول کشور را برای کسب مدالهای بیشتر بالا برد، چرا که با هنر نمایی شاگردان محمد بنا در لندن همه انتظار داشتند، کشتی آزاد نیز باید با توجه به پیشینه‌ای که از قبل داشته‌اند و افتخاراتی که در ادوار گذشته توسط قهرمانان این رشته کسب کرده‌اند می‌بایست مدالهای بیشتری کسب کنند تا در سایه موفقیت کشتی فرنگی قرار نگیرند.
بطور حتم کسب 6 مدال طلا، نقره و برنز توسط کشتی‌گیران شایسته کشورمان در دو رشته فرنگی و آزاد در لندن، نه تنها نتیجه قابل قبولی بود و حتی مسئولان ورزش که انتظار داشتند بازهم قهرمانان کشتی یکه‌تاز میدان باشند و چنین اتفاقی نیز افتاد، اما به یکباره با بسته شدن پرونده این پیکارها و نتایج به دست آمده در کشتی، شماری از منتقدین که مثل همیشه به دنبال بهانه بودند، نگرفتن مدال طلا توسط قهرمانان کشتی آزاد را بهانه ناکامی این رشته دانستند و برای اینکه انتقاد خود را بزرگتر جلوه بدهند معتقد بودند براینکه فرنگی‌کاران 3 مدال طلا گرفته‌اند آزادکاران نیز می‌بایست مدال بیشتری بگیرند تا کمتر از آنها مدال به دست نیاوردند.
از اینکه مردم خوب و فهیم ایران انتظارشان از قهرمانان کشتی آزاد نسبت به دیگر رشته‌ها برای کسب مدال بیشتر است انتظاری به حق و منطقی است، ولی حالا که مدال طلا توسط نمایندگان کشورمان در این رشته به دست نیامده است، بخواهیم آنرا بهانه‌ای برای ناکامی 7 ملی‌پوش و اعضای کادرفنی تلقی کنیم نه تنها انتقاد منطقی و کارشناسی نمی‌تواند باشد بلکه با اینگونه ایراد گرفتن‌ها به این نتیجه خواهیم رسید که اکثر منتقدین دلسوز کشتی نیستند.
مطمئنا برای پیشرفت هر کاری انتقاد هم لازم است و انتقادی که در کنار آن هم راهکار داده شود بطور یقین تاثیرگذار خواهد بود، اما بعد از موفقیت کشتی کشورمان در المپیک لندن که به زعم اکثر مسئولان ورزش کشور و مردم نتیجه قابل قبولی برای ورزش اول رقم خورد، متاسفانه تعداد اندکی از صاحب‌نظران بجای اینکه به دنبال واقعیت‌ها باشند و وظیفه خود بدانند تا با ارائه راهکار قهرمانان این رشته را به سمت و سوی موفقیت بهتری در رقابت‌های آتی سوق بدهند به بهانه‌های مختلف اعلام کرده‌اند کشتی آزاد نتیجه مطلوبی کسب نکرده است.
تعدادی از منتقدین اعتقاد دارند کسب این نتیجه عملکرد خوبی برای کادرفنی نبوده است، بعضی‌ها نیز معتقدند اگر در کادرفنی جابجایی صورت نمی‌گرفت و غلامرضا محمدی به همراه یارانش ادامه می‌دادند در المپیک موفق‌تر از رسول خادم و دستیارانش بودند، شماری نیز مطرح کرده‌اند که هر قهرمان بزرگی نمی‌تواند یک مربی خوب و یا یک مدیر موفق باشد، اما اکثر کارشناسان که همه از جامعه گوش شکسته و قهرمانان بنام هستند نمره قبولی به کادرفنی هر دو رشته داده‌اند و اعتقاد دارند با حفظ محمد بنا و رسول خادم می‌توانیم در کشتی دنیا آقایی کنیم.
در بین منتقدین که نسبت به موافقین تعدادشان اندک است، شماری از آنها که حالا خود را دلسوز سرمربی سابق تیم ملی یعنی غلامرضا محمدی می‌دانند و به این بهانه می‌خواهند عملکرد کاری رسول خادم و یارانش را زیر سوال ببرند، متاسفانه همان افرادی هستند که در دوران سرمربیگری محمدی قهرمان 4 مداله لرستانی نیز مخالف عملکرد کاری‌اش او بودند و مرتب از برنامه‌هایش ایراد می‌گرفتند و چرا حالا می‌خواهند با چنین انتقاد‌های مانع پیشرفت ورزش اول کشور باشند خدا عالم است، در شرایطی که همین منتقدین عزیز اگر دوستدار کشتی‌اند می‌بایست کاری کنند که قهرمانان پرافتخار کشتی در کنار هم باشند، چرا که قهرمانان مستعد کشورمان با استفاده از تجربیات آنها می‌توانند نتایج بهتری را کسب کنند.
برای موفقیت تیم کشتی آزاد در میدان سختی مثل المپیک اعضای کادرفنی به مدیریت رسول خادم شب روز تلاش کردند تا به دنبال زحمات غلامرضا محمدی سرمربی سابق تیم‌ملی و یارانش تیم در لندن نتیجه مطلوبی را کسب کند، اما گویا آوردن قرعه‌های سخت که در تاریخ کشتی کشورمان برای اولین بار اتفاق افتاده بود، مصدومیت غیر قابل پیش‌بینی یزدانی، و... دست به دست هم داد تا شاگردان خادم در لندن به آنچه که لیاقتش را داشتند دست پیدا نکنند و اگر این بدشانسی‌ها به شاگردان قهرمان سابق المپیک و جهان رو نمی‌کرد حتی کسب عنوان قهرمانی تیمی در لندن نیز دور از دسترس نبود.
ای کاش به همان اندازه که همه ما از موفقیت شاگردان محمد بنا خوشحال شدیم و هر فردی بر اساس شناختی که از کشتی داشت نتایج کشتی هر 6 ملی‌پوش را مورد بررسی قرار دادند و نمره قبولی به وی و شاگردانش دادند، چه بهتر که به نتایج کشتی‌گیران آزادکار نیز با توجه به قرعه‌های که آوردند دقت بیشتری می‌کردیم سپس می‌گفتیم تیم آزاد که در المپیک 2008 پکن یک برنز گرفت ولی با سیر صعودی که داشت در لندن 3 مدال نقره و برنز می‌گیرد آنرا نا دیده می‌گیریم قضاوت کنیم بعد عنوان شود کشتی آزاد موفق نبوده است.
کدام کارشناس پیش‌بینی می‌کرد که حسن رحیمی کشتی‌گیر شایسته تهرانی زمانی که آن کشتی زیبا و بدون نقص را با ناران باتار مغولی نایب قهرمان جهان و قهرمان آسیا گرفت و به یکباره با توجه زمان کمی که برای ریکاوری داشت در برابر حریف هندی نتیجه را واگذار کرد و بدون کسب مدال حذف شد، بازنده میدان باشد و یا چه کسی فکر می‌کرد مسعود اسماعیل‌پور جوان جویباری بتواند آن کشتی زیبا و میلیمتری را با بسیک کودوخوف قهرمان سه دوره جهان از روسیه بگیرد و در عین شایستگی دستش از دریافت مدال کوتاه بماند.
آیا کسانی که کارنامه کشتی آزاد را ضعیف مطرح کرده‌اند، اطلاع دارند که مهدی تقوی کشتی‌گیر با اخلاق پل‌سفیدی دارنده 2 مدال طلای جهان که شانس اول تیم بود، به یکباره در فاصله کمتر از یک هفته به شروع مسابقات المپیک با بیماری مادرش روبرو می شد چطور او می‌توانست در لندن مثل دانمارک و استانبول باز هم روی سکوی نخست قرار بگیرد، و آیا کشتی‌های فنی که صادق گودرزی قهرمان شایسته ملایری گرفت و حتی اگر در برابر جردن باورفس آمریکایی در 11 ثانیه هر دو تایم هوشیارتر عمل می‌کرد و به گفته خودش تاکتیک مربیان را نتوانست اجرا کند نشان دهنده پیشرفت وی نبوده است.
رسیدن به هر دو پای حریفان همراه با کسب امتیاز، رقابت میلیمتری با شریف شریف‌اف قهرمان جهان از آذربایحان که مدال طلای المپیک را نیز به گردن آویخت، نشان دهنده این نبود که کادرفنی احسان لشگری کشتی‌گیر قزوینی را به جلو حرکت داده‌اند، آیا زمانی که رضا یزدانی قهرمان بدون حاشیه جویباری در وزن ششم با برتری برابر عبدالسلام گادیسوف امید اول روس‌ها در کورس رقابت قرار گرفت ولی با بدشانسی مقابل حریف اوکراینی نتوانست به فینال برود و با پای مصدوم از صحنه خداحافظی کرد قابل پیش بینی بود، و یا کمیل قاسمی که کمتر کسی به او شانس کسب مدال را می‌داد با آن کشتی‌های زیبا برابر آرتور تایمازوف ازبکستانی، دلاگنف آمریکایی و... صاحب مدال برنز المپیک شد نشان دهنده پیشرفت کشتی آزاد نبوده است؟
نکته آخر این است که هیچ کاری بدون انتقاد و نداشتن منتقد پیش نخواهد رفت اما منتقدی که بر اساس واقعیت به دنبال پیشرفت ورزش کشور و زادگاهش باشد و نکته دیگر که برای ورزش اول کشور از اهمیت بالایی برخوردار است به دور از همه اختلاف سلیقه‌ها حفظ محمد بنا و رسول خادم برای مدیریت در این دو رشته در الویت قرار بگیرد چرا که در یک چشم به هم زدن المپیک 2016 برزیل هم از راه می‌رسد و نباید دست رو دست گذاشت، ضمن اینکه اواخر سال جاری میزبان رقابت‌های جام جهانی کشتی آزاد و فرنگی هستیم و باید هر چه زودتر استارت کار را زد.
*** نویسنده: علی سوری