چند سالی است که در تقویم رسمی کشور پنجم شهریور به مناسبت زاد روز غلامرضا تختی آن اسطوره جوانمردی و مردانگی، روز کشتی نام گذاری شده است. و این دلیلی بود که بخواهم امروز درباره واژه پهلوانی چند سطری را به نگارش درآورم و آن را بر پایه نظر شخصی و حقیقی خود مطرح نموده که چه کسی را می‌توان پهلوان نامید؟

زنده یاد تختی یا در زبان مردم کوچه و بازار "آقا تختی" همیشه برای بنده در بین جامعه بزرگ کشتی این مرز و بوم یک شخصیت قابل ستایش و احترام می باشد و او را یک فرد خدا محور، عاشق خانواده، و دارای عزت نفس بالا می‌دانم. همیشه در ذهنم این سئوال است که واقعا تختی بزرگتر است یا کشتی؟ آیا کشتی به تختی اعتبار داد و یا منش، جوانمردی و پهلوانی آن بزرگمرد بود که به کشتی اعتبار داد؟

در سال‌های اخیر بسیاری بودند که سعی کردند دلیل مرگ تختی را خودکشی عنوان کنند، اما به نظرم به دور از ذهن است و غیر قابل باور است فردی که تا این حد قلباً در یاد خدا بوده و این موضوع در رفتار و کردارش نمایان بود و به واقع عزت نفسی بالا داشته دست به چنین کاری بزند. مگر می‌شود، کسی دست به نابودی خود بزند و خدا او را اینقدر عزیز و بزرگ کرده باشد؟ مهربانی و منش لوطی گری او که بر گرفته از اخلاق جنوب شهری یک بچه تهرون اصیل بوده، تصویری از تختی در اذهان ساخته که هرگز نمی‌توان این تصویر بی بدیل را از بین برد. حالا برخی با چه مقصودی به دنبال مطرح کردن خودکشی تختی هستند، من بی خبرم اما این را نیک می‌دانم که تختی با لطف خداوند بزرگ و با مهر بی ریا و منت خود به قلب مردم نفوذ کرده و این جایگاه هرگز متزلزل نخواهد شد.

امروزه در کشورمان مرسوم شده که هر کسی از لحاظ جسمانی هیکلی تنومند و ورزشکاری داشته باشد و یا واقعا در سطح ملی و بین المللی به مدالی رسیده باشد، لقب پهلوان را می‌گیرد اما واقعا می توان افرادی‌که صرفا توانسته‌اند در سطح بین الملل افتخاری کسب کنند را پهلوان نامید؟ یا این‌که فردی ظاهری ورزشکاری دارد می‌تواند پهلوان هم باشد، اگر این طور بود که چه بسیار پهلوان در این سرزمین، اما پهلوانی حکایت دیگری است، حکایتی از جنس دفاع و دستگیری از مظلوم، حقیقت آن است که در شناخت پهلوان واقعی باید مرام او را دید که آیا منش و رفتار  پهلوانی و مردمداری دارد یا نه؟

البته از قدیم بوده اند کسانی که به لحاظ مالی و جانی وضعیت بهتری داشتند و به افراد ضعیف‌تر کمک می کردند و لقب پهلوان به خودشان می دادند اما واقعا می‌توان به کسانی که به دنبال آن هستند که با تبلیغات فراوان کمکی به دست ضعیفی برسانند، پهلوان گفت؟

قطعا هم گرفتن مدال در سطح بین المللی و بالا بردن پرچم و هم گرفتن دست نیازمندان که وظیفه ی اجتماعی هر فردی است  قابل تکریم و ستایش هستند اما هیچ یک شایسته واژه بزرگ پهلوانی و البته قابل قیاس با تختی نیستند.

از نظر من پهلوان کسی است که در راه خدا و دین مبین آن بوده و مرید اهل بیت (ع) باشد و بزرگان دین را الگو قرار دهد و مرید علما و اهل تقوا باشد. در این میان باید شهدا را مثال زد که پهلوانان واقعی اند. و چقدر خوب که امروز همزمان با روز کشتی، از ساخت بارگاه یک شهید گمنام وطن رونمایی می‌شود و شاید در این همزمانی نیز حکمتی نهفته باشد.

اعتقاد دارم پهلوان کسی است که قبل از قد خم کردن در مقابل مردم، در پیشگاه خدا بیافتد و پس از آن نیز در مقابل پدر و مادر و خانواده خود خم و راست شود که اگر توانست این کار را انجام دهد آن زمان مقابل مردم متواضع و بی ریا می‌شود. پهلوان باید معتقد باشد و چه زیباست که انسان ابتدا رضایت خدا را بدست آورد و در پی آن رضایت خلق خدا نیز بدست آوردنی است و هر کاری که در آن رضای خدا مد نظر نباشد، نمایش بی فایده ای بیش نیست. پس باید بگویم "تختی را اول خدا تختی کرد و بعد مردم"

روزتان مبارک، جهان پهلوانان واقعی. شهداء و تختی

علیرضا دبیر